Kış

Hayatımda ilk defa kış mevsimini sevmeye başladım. Neden biliyo musunuz? Artık okul yok da ondan! Şimdiye kadar her kış benim için kabus olmuştu. Kapalı havadan, soğuktan nefret ederdim. Son zamanlarda bunların da tadını çıkarabilmeye başladığımı farkettim. Artık soğuk ya da kapalı hava beni bunalımdan bunalıma sürüklemiyor; hatta ayrı bir zevk veriyor. Çünkü artık bana hiç ilgilenmediğim konuları öğrenmek zorunda olduğum, akşam yemekten sonra yatana kadar odama kapanıp çalışma taklidi yapmak zorunda olduğum günleri çağrıştırmıyor. Üniversitede zaten doğru dürüst okula gitmiyordum, evde de çalışmıyordum ama o da ayrı bir rahatsızlık, ayrı bir huzursuzluk. Hatta insanın kendinden nefret etmesine sebep oluyor. Benim durumumu çok iyi özetleyen bir film sahnesi var. “Uçak (Airplane)” gibi filmlere de imza atmış ZAZ grubunun daha eski tarihli TOP Secret isimli abzürd-komedi filminden bir sahne:

Val Kilmer nazi’ler tarafından tutuklanmıştır ve işkence odasına götürülür. Burada ellerinden bağlanıp sırtı kırbaçlanırken kendinden geçer ve hayal görmeye başlar. Hayalinde boş okul koridorlarında koşturmaktadır. Başka bir öğrenciye rastlar ve telaşla sınavın nerede olduğunu sorar. O da “Sınavlar bitti, yıl sonu geldi. Sen çalışmadın mı?” der. Val Kilmer “Yo hayır, olamaz” nidaları ile kendine gelir ve aslında okulda olmadığını, bir işkence odasında kırbaçlandığını görünce gülümser ve şükreder.

İşte durumum “abartısız” bundan ibarettir. Ben ki havalar soğumaya başladığında, günler kısaldığında resmen ciğeri yanan bir insandım, artık okula gitmeyeceğimi anlayınca bunları da sevmeye başladım. Oooh, serin serin!…

3 Yorum

Yorum Yaz

İsminiz :
E-posta :
Web Site :
Yorum :

Abonelik aktif değil